Het Begin

Kia Ora! Ik zit in de bibliotheek van Auckland om eindelijk mijn eerste reisverslag te schrijven. De afgelopen dagen waren vol met indrukkken en zoeken naar een plek met betaalbaar internet, en woehoe, het internet is hier gratis :).
Afgelopen vrijdag vloog ik om 22.00 uur naar Dubai, een vlucht van 6,5 uur. Nadat ik door mijn lieve vriend en lieve schoonmoeder weggebracht was, begon mijn avontuur alleen, wat toen nog erg onwerkelijk voelde. Eenmaal door de paspoortcontrole en de douane (volledige bodyscan) kon ik boarden (in een 77w van emirates, behoorlijk groot toestel en erg mooi), naast een lege stoel (gezellig...) en een man van in de 70. Qua gezelligheid niet zo'n succes dus, en helaas verliep mijn poging tot slapen ook niet geweldig.. 3 uur slaap. Vervolgens kon ik in dubai weer 2 keer door de douane (pff) en kon ik even een lekkere smoothie drinken en me opfrissen. Ik had redelijk hoge verwachtigen van Dubai Airport, maar het viel redelijk mee. Het zag er vooral duur uit. Wel leuk was de trein waarmee ik naar mijn gate moest.
Vervolgens weer in het vliegtuig (airbus 388, nog groter maar minder mooi en chique), naast (alweer), een saaie man en een lege stoel. Lang leve films en series in het vliegtuig! Gelukkig stond de lege stoel alleen naast mij, dus daar kon ik goed gebruik van maken. De vlucht naar Sydney duurde 14 uur, waarvan ik het voor elkaar gekregen heb om 1 uur te slapen. Ze hielden in het vliegtuig het ritme van australie en nieuw-zeeland aan, dus ik heb geen jetlag :D!! (alleen brak bij gebrek aan slaap). Die lange vlucht was eerlijk gezegd wel vreselijk. Totaal onconfortabel, saai en erg eenzaam. Ik kreeg al bijna spijt dat ik dit in mijn eentje ging doen. het eten was wel prima, maar dat maakte het niet perse beter.
Uiteindelijk kon ik in de 737 van Sydney naar Auckland. Ik voelde me inmiddels vreselijk. Ik had geen wifi kunnen krijgen in de vlliegvelden, het eten was beste weinig en ik was doodop.. Maar dat alles verdween toen ik door het raam Nieuw-Zeeland zag. Want wauw!, wat was dat mooi. Prachtige golvende groene velden en rotsen uit de blauwe zee staken. Wat ook hielp waren de ontzettend aardige Kiwi's in het vliegveld (alweer door de paspoortcontrole en douane, dit keer extra streng of ik niks bij me had om de natuur hier te vermoorden). En nu ben ik dus in Auckland, met heel wat minder heimwee. Maar hoe het hier is vertel ik later. Mijn gratis 20 minuten zitten er zo goed als op.