Going down the outback

Ik ben er weer! En geloof het of niet, maar ik leef nog. Niet doodgegaan in de woestijn! Altijd fijn :P. Of ik nu ga bevriezen de komende twee dagen is weer een andere vraag :(.
Maar zoals ik al zei de vorige keer, ik ben de echte outback van Australie in gegaan. met kangoeroes, nog meer kangoeroes, rode rotsen, alles. Vanaf Allice springs ben ik op tour gegaan naar King's Canyon, eindstop Adelaide. We zaten met 10 mensen in de bus, 9 meisjes, 1 jongen, en een hele leuke driver, vol enthousiastme. Ik ben er inmiddels achter dat tourguides net zo belangrijk zijn als docenten, als je een chagrijn achter het stuur hebt en een leuke groep mensen, is er alsnog niks aan. En we hadden elk moment fantastiach eten :). (Erg belangrijk voor een backpacker) Maar goed, King's Canyon. Daar hebben we een wandeling gemaakt van 4 uur in de hitte, maar het is er prachtig. De woestijn is rood, maar omdat het de laatste tijd zoveel geregend had was er veel gras en waren er veel bosjes. De Canyon was heel hoog, en in het midden zat een stroompje met veel planten. En vliegen, overal vliegen. Dat bleef ook de hele tijd zo in de woestijn. Aaargh! Gelukkig die avond na lekker eten, marshmallows bij een kampvuur en een sterrenhemel waarbij je de melkweg kon zien, gingen we slapen op de grond. In een swag (een watte?). Dat is een soort envelop/slaapzak van canvas waar je je slaapzak en kussen in kunt doen om erin te slapen. We lagen allemaal rond het vuur in zo'n ding. Alleen ging het 's nachts hard waaien en om 6 uur begon de regen. Snel naar de keuken gevlucht met swag en al. Dat pastte net, moesten alleen wel een uur later op.
Die dag (met slapen in de bus) doorgereden naar de plek die ik wilde zien. De plek die ik het belangrijkst vond van Australie. De plek die altijd iets magisch had voor me. Uluru. Midden in de platte rode woestijn steken namelijk allemaal dingen uit de grond. Komt omdat het vroeger een zeebodem was. Maar het ziet er zo vreemd uit. Zo heb je dus opeens Uluru, een enorme rode rots die zomaar uit de woestijn komt. het was mooi, maar niet zo betoverend.
Ik had ook meer verwacht over de Aboriginal cultuur. Maar niks daarover. Alleen engelse Australiers die je dan wat over die cultuur vertellen. Hmmm... Ik heb inmiddels wel iets geleerd hier van de australiers die ik heb ontmoet. Australie is racistisch en de aborigonals worden nog altijd vreselijk behandeld. Die doen daar zelf ook niet echt iets tegen zoals de Maori dat wel doen. En op scholen in het land wordt de geschiedenis maar half verteld. Wij als buitenstaanders weten meer over de vreselijke dingen die er hier gebeurt zijn dan de australiers zelf. Overigens heb ik wel wat geleerd. Zo zijn er dreamtime stories. Scheppingsverhalen van de Aboriginals die precies vertellen hoe het land in elkaar zit. Door die verhalen kunnen ze weken in de woestijn overleven zonder proviand.

Wat wel betoverend was waren De Olga's (Kata Tjuta). De dag erna, na een nacht in een tent slapen met m'n swag (geen zin in meer regen) en een ontbijt bij zonsopgang, gingen we wandelen bij kata Tjuta. Aan de overkant van Uluru. in plaats van 1 rots waren het meerdere rotsen. het landschap was prachtig. Er had zo een dino kunnen lopen, zo zag het eruit. Na die wandeling en de lunch gingen we nog een keer lopen bij Uluru. Tja, nog steeds een hele grote rode rots.
Op dag 4 reden we verder naar beneden (heel veel in de bus gezeten, zo'n 2000 km in 6 dagen, is normaal hier). Naar Coober Pedy, een stadje dat leefde van de Opaal mijnen (en nu de toeristen). Daar sliepen we in een hostel onder de grond. Bijna iedereen leeft daar in huizen onder de grond omdat daar de temperatuur gelijk blijft. Woestijnen willen namelijk nog wel eens heel warm en heel koud worden. Je merkt niet echt dat je onder de grond zit, want een deel is weg, waardoor het meer een grot is. Maar met bedden, en voor iedereen waren er genoeg bedden want er was verder niemand. Krijg je aan het eind van de herfst. Terwijl het weer nog wel mooi was weer (maar 1 keer regen, 2 keer buiten geslapen en in de woestijn was het overdag 27 graden, 's nachts 8). in Coober Pedy kregen we op dag 5 een rondleiding door een museum van een mijn. Klein museum, maar wel leuk om te zien hoe een huis er onder de grond uitziet en hoe opaal in de grond zit. Daarna gingen we naar een kangoeroe-weeshuis. Zo schattig, ze hadden een kangoeroe van 2 maanden! :D
Daarna weer verder, naar het koude zuiden. Na een lange tocht door no meer woestijn veranderde het landschap drastisch. Opeens waren er weer bomen, grasland en akkers. En tenmidden van dat alles sliepen we op een camping, in de keuken, naast de verwarming, in onze swags. Dat was koud! Was dan ook de dagen erna vreselijk verkouden :(.
De laatste dag reden we door het land van McLouds Daughters (echt, is daar gefilmd) naar Adelaide. Nog even een korte wandeling gemaakt, maar niet veel van gemerkt, want mn hoofd zat vol watten :S. Uiteindelijk in de kou van Adelaide aangekomen. Daar gelijk mn bed ingegaan, want moe, koud, halfdood, ziekig, enz...
Dus de volgende dag weer verder gegaan. Nieuwe tour, langs de Great Ocean road. Helaas een gigantisch saaie driver, en hele stille mensen in de bus :(. en de wandelingen die we deden waren misschien wel 1 km. Pfff. Eten was ook niet zo geweldig. En aangezien het hetzelfde bedrijf was als de andere tour was ik erg teleurgesteld. Niet heel veel te vertellen over de tocht. In hostels geslapen, want het is hier overdag rond de 12 graden (sinds zondag officieel winter).
Ben inmiddels wel moe van het reizen. Ik merkte het tijdens die tour heel erg. Ik viel constant in slaap in de bus, had geen zin om bij elke fotostop foto's te maken (wat anderen vreemd vonden, ja hallo, het ziet eruit als Nieuw Zeeland en 1 rots ziet er net zo uit als 10 rotsen...). Maar dus de kust van zuid Australie gezien die erg op de westkust van Nieuw Zeeland lijkt. Maar dan koud en regenachtig. er waren ook hele mooie stukken hoor, maar ik was die tour de eerste dag al zat. Wel nog veel wilde kangoeroes gezien, koala's en papagaaien die op je zaten (klauwen in je haar, aaah). En mijn laatste keer in een hostel!!! :)
Gister aangekomen op mijn eindbestemming van deze reis down-under: Melbourne. Na een tijdje wachten bij het station, smoothie drinken en praten met conducteurs kwam de vriendin opdagen bij wie ik blijf slapen hier (maar 2 uur te laat, raakte bijna in paniek, maar gelukkig een aardige conduteur met telefoon gevonden.. Eerste keer dat het gebrek aan een telefoon kut is). Ze is opair in een mooi huis in een suburb, dus om in de stad te komen moet ik met de metro. Niet erg, want alles is hier heel goed geregeld. Je hebt hier ook een ov-chipkaart zelfs. Er was me al verteld dat Melbourne meer europees was, en ik ben het er nu zelf ook mee eens. Het heeft was weg van Rotterdam, Barcelona en Sydney. Vreemde combi, maar het werkt ^^. Veel mooie oude en nieuwe gebouwen. En ik ben naar het hoogetepunt van Melbourne geweest vandaag. Of tenminste, mijn hoogtepunt. Hoewel ik al 3 maanden in dezelfde kleren loop (heb wel wat gekocht maar toch), en er uitzie als een diehard backpacker, hou ik nog steeds van kleren. En ik heb zo'n winkel in nederland waar ik altijd heen ga. Lekker goedkoop, 5 in Utrecht, prima. Die hadden ze nergens de afgelopen 3 maanden, tot nu. 2 Maanden geleden is namelijk de H&M in Melbourne geopend!! Een prachtig chique oud gebouw, met de grootste en mooiste H&M die ik ooit heb gezien. En met de collectie van afgelopen winter. Ha! En niet perse zo goedkoop. Heb dus even grijnzend rondgelopen, met binnenpret omdat de H&M zo chique deed terwijl het zo'n goedkope winkel is en ben weer verder gegaan. Straks nog even wat souvenirs kopen, morgen een rondwandeling door de stad, en dan...!!!! Mijn echte laatste stop. Van een rood landschap naar een rood land: China.